Pan na Wisiołach. Trzeba to zabić - Piotr Kulpa

Autor: Piotr Kulpa 

Seria: Pan na Wisiołach

Oprawa: miękka

Format: 135x208 mm

Ilość stron: 376

ISBN 978-83-7835-347-8

Trzecia część cyklu o demonicznej wiosce zamieszkałej przez starców; dalsze losy rodziny mieszczuchów, którzy odważyli się rozpocząć życie z dala od cywilizacji.

Od krwawych wydarzeń w Wisiołach mija sześć lat. Tymoteusz, odrzucony przez rodzinę, przebywa w specjalnym ośrodku dla "bestii". Magda z dorastającym Czarkiem oraz pięcioletnią Anielką, chorą na progerię, znajdują schronienie w mieście w centrum Polski. Tymczasem przez kraj przetacza się fala niewyjaśnionych śmierci, a Czarek pchany dziwnym pragnieniem jedzie do ojca. W czasie jego nieobecności w domu zagnieżdża się opętańcza siła i bierze we władanie mamę. Jego siostrą interesuje się tymczasem HUMANGEN, fundacja prowadząca badania nad starzeniem się. Do Bełchatowa, miejsca zamieszkania Anielki ściągają wszystkie złe siły i moce. Dlaczego? Co takiego kryje w sobie skazana na przedwczesne starzenie dziewczynka?

I oto recenzja kolejnego zwieńczenia serii, najpierw Darda teraz Kulpa. Wielka szkoda, że to wszystko już za mną, bo Pan na Wisiołach to na prawdę dobra trylogia, która na długo zapadnie mi w pamięci.

Akcja tym razem nie toczy się w przeklętej wiosce zamieszkanej przez samych staruszków i rodzinę Smutów, tym razem przenosimy się i w miejscu i w czasie by poznać dalsze losy naszych ulubionych bohaterów.

Akcja ostatniego tomu rozgrywa się pięć lat później w Bełchatowie gdzie obecnie mieszkają Magda z Czarusiem i nąwą postacią Anielką. Tym czasem Tymek siedzi zamknięty w szpitalu dla psychicznie chorych gdzie wciąż próbuje oczyścić się z zarzutów.
Przeczuwając jedna, że stanie się coś ważnego ucieka on ze szpitala i wraca do Wisiołów.

Książka była na prawdę interesująca, od samego początku zastanawiałam się jak autor chce zakończyć całą historię. Niestety na ostatnim tomie trochę się zawiodłam, zdecydowanie zabrakło mi klimatu Wisiołów, który tak bardzo urzekł mnie w pierwszym tomie i był według mnie największym plusem tej powieści i przyciągał czytelników. Miałam nadzieję że Pan na Wisiołach nie będzie jedną z tych serii, które wspaniale się zapowiadają, a z każdym kolejnym tomem idzie im coraz gorzej no, ale niestety tak się stało.

W trzeciej części najbardziej brakowało mi Krużgana i innych staruszków, a przede wszystkim cygana Gajgaro i jego skrzypiec. Razem z całym miasteczkiem z książki zniknęła ta atmosfera magii i ludowych mądrości. To właśnie tajemnicze miejsce, przez nikogo nie znane i ukryte gdzieś przed spojrzeniami ciekawskich budziło zachwyt i sprawiało, że książkę trudno było odstawiś z powrotem na półkę. .

Wszystko to nie zmienia jednak faktu, że tom ten muszą przeczytać wszyscy, którzy zakochali się w Wisiołach tak jak ja. Historia zakończyła się może nie po mojej myśli, ale jednak całkiem przyzwoicie.

Mimo wielu uwag cała trylogia godna jest polecenia jako powieść grozy dla osób lubiących mroczny klimt i tajemnice na każdym kroku. Ja z pewnością będę czekać na kolejne książki pana Piotra Kulpy, ponieważ sam styl autora bardzo przypadł mi do gustu i jestem pewna, że jeśli tylko pojawi się kolejna książka grozy jego autorstwa stanie się moją nową ulubioną historią .

Autor : Piotr Kulpa

Człowiek orkiestra. Pisze wiersze, powieści,dramaty, piosenki. Frontman zespołu meakulpa. Prowadzi amatorski teatr Trupa Propaganda. Mieszka w Bełchatowie, z żoną, córką i psem. Do tej pory wydał dwie powieści familijne: Ciepełko oraz Hala i Bas. Żona mówi o nim "dziecko z brodą". Wierzy, że świat będzie kiedyś gorszy.

Za książkę dziękuję wydawnictwu Videograf